Το ότι η καταγωγή του είναι Μικρασιάτικη, σου λέει κάτι;

Εχθές που λέτε συνεχίστηκε το τετραήμερο εκδηλώσεων του Συλλόγου μας, γιατί αλεπούδες υπήρχαν και υπάρχουν και στην Μικρασία, για τα 91 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής.

Όλα πετυχημένα, όλα καλά και οι οιωνοί μιλάνε για τα καλύτερα μέχρι και αύριο Δευτέρα με την μεγάλη συναυλία στην Παναγίτσα.

Κόσμος όχι απλά πολύς μα κάτι παραπάνω, ο καιρός ιδανικός, χάθηκε και αυτός να ρίξει καμιά καταιγίδα για να ικανοποιηθούν κάποιοι, η ομιλήτρια με τα όσα είπε για μια και παραπάνω ώρα κυριολεκτικά συνεπήρε τους πάντες.

Και αφού όλα ήταν καλά και προσεγμένα, κάποιοι που δεν μπορούν να ανεχτούν ότι σιγά – σιγά οδεύουν προς το χρονοντούλαπο της απόσυρσης, κάτι έπρεπε να βρουν να πουν για να χαλάσουν τις εντυπώσεις.

Τα ρούχα των διοργανωτών καθαρά και σιδερωμένα, τα λουκούμια και ο χαλβάς που μοίραζαν στην είσοδο πολύ καλά ποιοτικά, μα δεν μπορεί κάπου θα έγινε η στραβή.

Και αφού δεν έγινε κάτι που να μας εξυπηρετεί, γιατί να μην το φτιάξουμε μόνοι μας.

Και ω του θαύματος, ευρέθη αυθωρεί και παραχρήμα.

Γιατί άμα το έχεις να είσαι ανακατωσούρας, δεν κωλώνεις πουθενά. 

Ενοχλήθηκε λέει η γλυκύτατη  Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, γιατί δεν φώναξαν την Κυρά της Πόλης της να της δώσει το αναμνηστικό δώρο.

Ενοχλήθηκε λέει η γλυκύτατη  Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, γιατί φώναξαν τον κακό Χάρη να δώσει το αναμνηστικό.

Σε σημείο που δεν ήθελε να το παραλάβει, λέει, το αναμνηστικό.

Το τελευταίο δεν το γράφει ο κρίνων, αλλά το βάζω σαν δικιά μου πινελιά.

Γιατί ο κρίνων όλα τα ξέρει όλα τα κατέχει. Ειδικά στα πολιτιστικά και ειδικότερα στο Savoir vivre αυτών.

Σε σημείο που χρόνια πριν στις αντίστοιχες εκδηλώσεις, είχε προτείνει μεταξύ άλλων να στήσουν τραπέζια ροτόντες για να καθίσουν οι καλεσμένοι να παρακολουθήσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, που είχε προσκληθεί να τραγουδήσει και να διευθύνει την ορχήστρα του. Στην λίμνη για όσους δεν θυμούνται επί δημαρχίας Αδαμόπουλου.

Και αν δεν σας λέει τίποτα αυτό, σας διευκρινίζω ότι για τον Μίκη αναφερόμαστε ότι θα τραγουδούσε, όχι ο Λε Πα για να βάλουμε ροτόντες.

Όχι, για πανέρια με γαρύφαλλα, ουισκάκι και ξηροκάρπια δεν θυμάμαι να έκανε λόγο.

Τέλος πάντων πάμε στα σημερινά.

Να ρωτήσω το απλό.

Συμφωνούμε όλοι ότι στην συγκεκριμένη ομιλήτρια έπρεπε να της κάνει την απονομή κάποιος επώνυμος πέρα από τα μέλη του Προεδρείου

Μήπως θα ήταν και καλό αυτός ο κάποιος να ήταν και με Μικρασιάτικη καταγωγή λόγω φύσης  της όλης εκδήλωσης; Λέω μήπως.

Δεν βλέπω αντιρρήσεις οπότε μάλλον με την δεύτερη σκέψη, βλέπετε ότι κάτι τέτοιο ισχύει.

Τι να κάνουμε όμως που η Κυρά της Πόλης της είναι εκ Μαγνησίας ορμώμενη και ουχί εκ Σμύρνης ή άλλης Μικρασιατικής περιοχής.

Κάπου εκεί γύρω λοιπόν παίχτηκε το όλο σκηνικό. Αν ήταν Σμυρνιά πατενταρισμένη, όλα τα δίκια με το μέρος της.

Όπως τα δίκια με το μέρος της, αν αυτό επαναληφθεί σε κάτι αντίστοιχο που θα κάνει σύλλογος εκ Μαγνησίας και κληθεί ο Κακός Χάρης να κάνει την απονομή.

Γιατί στο «γενικό πρωτόκολλο» υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

Βέβαια εγώ η αλεπού γελάω μέσα από τα μουστάκια μου με κάτι άλλο.

Λέω από μέσα μου.

«Σκέψου δηλαδή να ήξερε ο οδεύων προς το χρονοντούλαπο επικριτής και ποιο ήταν το βιβλίο που  δόθηκε σαν αναμνηστικό».

Όχι αυτό δεν του το λέω γιατί βαριέμαι να ξαναγράφω. Ας μείνει με την απορία.

Αλεπού η Σμυρνιά